متن سخنرانی - سلوک کاربردی - قسمت بیست‌و‌نهم- ایام فاطمیه اول

در این شب‌ها تصمیم داشتیم که بحث سلوک کاربردی را ادامه بدهیم که به مبحث «حُب و حقوق» رسیدیم. حُب را امشب شروع می‌کنیم و اگر تمام شد بحث حقوق را ادامه می‌دهیم. یکی از بحث‌هایی که در بحث سلوک خیلی جدی است توجه به کلمه «حُب» است. حُب در آیات و روایات ما اقسامی دارد که سعی می‌کنیم از منظر سلوک نگاهی به آن داشته باشیم.

» حب بقاء برای این نیست که انسان خودش را جاودان بداند، برای این است که قدر این مدتی که هست را بداند
اولین حُبی که مهمترین حُب هم هست، «حُب بقاء» است! یعنی به قول آقا امیرالمؤمنین(ع) همه آدم‌هایی که بالاخره ممکن است از شرایط سخت زندگیشان ناراضی باشند و آرزوی مرگ کنند، در آن لحظه‌ اگر انتخاب را به خودشان بخواهی بدهی که آیا حاضری بمیری یا نه؟ در آن لحظه حُبی در وجود انسان بالا می‌آید تحت عنوان «حُب بقاء» که از آن کار ممانعت می‌کند. وگرنه ممکن است خیلی از انسان‌ها در طول زندگی اتفاقی برایشان بیفتد که می‌گویند جنون آنی به او دست داد و خودش را کشت. اگر حب بقاء نباشد جنون آنی ممکن است ضررهای زیادی داشته باشد و ممکن است انسان‌ها تصمیم‌های عجیبی بگیرند. حُب بقاء خیلی چیز خوبی است اما در بحث سلوک گفته می‌شود که این حب باید مدیریت شود. حب بقاء برای این نیست که انسان خودش را مانا و همیشگی و جاودان بداند، برای این است که قدر این مدتی که هست را بداند. خیلی از کسانی که در دام حب بقاء می‌افتند ممکن است برسند به جایگاهی که خیلی خیلی به قول امیرالمؤمنین(ع) دچار آرزوهای طولانی و … بشوند. ما خیلی از اوقات می‌بینیم که بعضی از حرف‌هایی که دوستان می‌زنند نشان دهنده این است که خیلی زیادی به بقاء خودشان امید دارند! درحالی‌که مخصوصا در آخرالزمان همانطور که شما در آمارها و صفحات حوادث می‌بینید و جزء پیش‌بینی‌های آخرالزمان این بوده است که در آخرالزمان آمار مرگ‌های ناگهانی نسبت به زمان قبل خیلی معنی‌دار متفاوت می‌شود! یعنی مردم حس می‌کنند که «إنَّ رَبَّکَ لَبِالمِرصاد» حس می‌کنند که ممکن است از دنیا بروند. اوایلی که به شیراز آمده بودم شیخی بود که در ۳۰ سالگی یک‌دفعه مرد؛ سکته کرد و مرد. یادم است که این اتفاق خیلی برای همه در شهر عجیب بود. مربوط به زمان ناصرالدین شاه هم نیست، مربوط به اوایل دهه هشتاد است. همه سوال می‌کردند چرا؟ اما الان اگر شما از دارالرحمه سوال کنید که ورودی‌هایتان چطور است؟ متوجه می‌شوید که نسبت به بیست سال پیش متوسط سن خیلی پایین آمده است. چرا در آخرالزمان اینطور می‌شود؟ چون شیطان در آخرالزمان روی حب بقاء خیلی کار می‌کند و این عکس‌العمل خدا است. چون می‌خواهد ما متنبه بشویم!

من شب جمعه در مراسم شهید مویدی حالم خوب نبود، روی منبر که داشتم صحبت می‌کردم احساس کردم الان ممکن است بمیرم. جوری ضربان قلبم می‌زد که احساس کردم الان ممکن است بمیرم. واقعا این گزینه در ذهنم است یعنی ما اصلا دیگر اعتمادی به آخرالزمان و مرگ‌های آخرالزمان نداریم. دیگر هیچ ضمانتی نیست که من بالاخره شصت یا هفتاد سالگی را خواهم دید! نه اصلا ضمانتی نیست. این قضیه هم فیزیولوژیک است؛ چون در دنیا اتفاقاتی افتاده است که اینطوری شده مثل غذاها و اکسیژن و …؛ هم اینکه پیش‌بینی روایی دارد. در روایت می‌فرمایند در آخرالزمان دوست با دوست خداحافظی که می‌کند خیلی اعتماد ندارد که دوباره او را می‌بیند. چرا؟ چون میل و شهوت و حب بقاء توسط شیطان خیلی ترویج می‌شود و این اتفاق پاتک الهی است! پاتک الهی است برای اینکه انسان‌ها متنبه بشوند. پس میل به بقاء خوب است به شرطی که توهم جاودانگی ایجاد نکند. برادرها و خواهرهایی که سنشان کم است در زمان جنگ وقتی فراخوان نیرو دادند از چه سنینی به جبهه رفتند؟ در آمارها که نگاه می‌کنید می‌بینید که سن نوجوان و جوان نزدیک به هفتاد درصد است. آن سی درصد را هم اگر نگاه کنید، حدود نیمی از آن کادر نظامی هستند و نیمی دیگر کادر تشکیلاتی هستند که مثلا پشت جبهه بوده‌اند. بروید در خط مقدم یعنی جایی که قرار است امشب از جانت بگذری قطعا بالای هشتاد درصد جوان و نوجوان می‌بینی! در روایت چگونه پیش‌بینی شده است؟ در روایت می‌گوید هرچقدر عمر انسان بالاتر می‌رود عقل انسان می‌گوید که زودتر می‌روی اما حب بقاء مدام قوی‌تر می‌شود بنابراین هرچه عمرش بیشتر می‌شود، بیشتر هم فکر می‌کند که عمر خواهد داشت.