متن سخنرانی - شرح مناجات شعبانیه - قسمت پنجم

«إِلٰهِى لَاتَرُدَّ حاجَتِى، وَلَا تُخَيِّبْ طَمَعِى، وَلَا تَقْطَعْ مِنْكَ رَجائِى وَأَمَلِى . إِلٰهِى لَوْ أَرَدْتَ هَوانِى لَمْ تَهْدِنِى، وَلَوْ أَرَدْتَ فَضِيحَتِى لَمْ تُعافِنِى . إِلٰهِى مَا أَظُنُّكَ تَرُدُّنِى فِى حاجَةٍ قَدْ أَفْنَيْتُ عُمْرِى فِى طَلَبِها مِنْكَ . إِلٰهِى فَلَكَ الْحَمْدُ أَبَداً أَبَداً دائِماً سَرْمَداً يَزِيدُ وَلَا يَبِيدُ كَما تُحِبُّ وَتَرْضىٰ .إِلٰهِى إِنْ أَخَذْتَنِى بِجُرْمِى أَخَذْتُكَ بِعَفْوِكَ، وَ إِنْ أَخَذْتَنِى بِذُنُوبِى أَخَذْتُكَ بِمَغْفِرَتِكَ» در این فراز مناجات شعبانیه که ادامه بحثی است که از ماه شعبان شروع کرده بودیم به این قسمت رسیدیم که «خدایا حاجت مرا رد مکن، طمعم را ناامید نکن، امیدم را ناامید نکن و اگر تو می‌خواستی من خوار و ذلیل بشوم من را هدایت نمی‌کردی و اگر می‌خواستی مرا بی‌آبرو کنی مرا نمی‌بخشیدی، خدایا من تمام عمرم را در پی حاجتی دویدم که این حاجت خیلی هم مهم نبود و برای تو شکر و حمد می‌کنم ابدا، دائما، سرمدا، اگر مرا به جرمم بگیری تو را به عفوت می‌گیرم و اگر مرا به گناهانم مؤاخذه کنی تو را به مغفرتت  می‌گیرم.» این معنی فارسی تحت‌الفظی این پاراگرافی است که امشب ان‌شاءالله به آن می‌پردازیم.

»ذهنیتی که از خدا داریم در ارتباط ما با خدا تاثیرگذار است
پیش‌فرض ذهنی ما در مورد خدا، صفات، رفتار و افعال خدا در حقیقت نگاه ما و معنایی که از مناجات و توبه برداشت می‌کنیم را مشخص می‌کند؛ یعنی آن چیزی که وقتی سراغ آدمی، شخصیتی یا حتی مکانی می‌رویم، فرض کنید شما می‌خواهید بروید یک فیلم سینمایی ببینید، خود آن فیلم،  آدم و مکان هر چه باشد به آن text می‌گوییم؛ یعنی متنش. آن چیزی که من در ذهنم از آن مکان، شرایط و فرآیند ساخته‌امcontext  است، آن چیزی که فرای آن متن است؛ یعنی از بیرون معرفی شده است. من خدمتتان یک مثال عرض کنم؛ شما یک نقاشی عادی را فرض کنید یا یک فیلم سینمایی معمولی، بعد به شما بگویند مثلاً فیلم سینمایی «مروارید شب»، آن چیزی که در ذهن شما است که من بروم این فیلم را ببینم و خودم قضاوت کنم این فیلم خوب است یا بد؛ اما بگویند فیلم سینمایی «مروارید شب» فرض می‌کنیم بر اساس داستان تولستوی با کارگردانی اسپیلبرگ؛ یعنی این نویسنده و کارگردان آن context ماجرا هستند که شما یک دفعه از اول فیلم می‌گویی عجب فیلم خوبی است. دقت کنید من چه می‌خواهم بگویم، می‌خواهم بگویم که ذهنیتی که برای من راجع‌به یک موضوع پرورانده‌اند از خود موضوع مهم‌تر است؛ یعنی فرض کنید آخرش هم فیلم خیلی مزخرف، خراب و داغون است؛ اما شما تا سال‌ها یاد می‌کنید عجب فیلمی بود. بهترین نویسنده روسی نوشته، بهترین کارگردان قرن کارگردانی کرده است مگر می‌شود بد باشد! یعنی ذهنیت ما از وقایع و افراد خیلی مهم‌تر از خود آن فرد است.